KM3: TINIG (SA PAGKUMPAS NARIRINIG ANG AKING TINIG)

Nagkukulay-lila na ang dapit-hapon. Sasapit na namang muli ang yugto ng pagkinang ng mga bituin sa kahabaan ng gabi. Hudyat na ito upang aking ihimlay ang katawan na hapung-hapo sa maghapong pakikipagsapalaran. Maipagpapahinga ko na rin ang nagsisilbi kong tinig - ang aking mga kamay na nangangalay sa pakikipag-usap at pagpapaliwanag. Tanging sa pagkumpas nito ay nauunawan ako ng ibang tao. Naihahayag ko ang aking damdamin. Kapag ako’y nagagalak, nalulungkot o nagagalit, ito ay nakikita sa paraan ng aking pagkumpas. Pero madalas ito’y natatahimik kapag nakararanas ng pangungutya. Walang katulad ang taglay nitong katahimikan. Hindi na mabilang ang ganitong pagkakataon. Ilang patong na ng mga sugat ang paulit-ulit na humihiwa sa kalyado kong puso. May peklat na ito ng pangmamanhid, subalit may mga hiwa pa rin ang pilit bumabaon. Ang makitang nasasaktan ang aking pamilya sa pangungutya ng ibang tao sa aking kalagayan.

Ang gabi ang tangi kong kanlungan at sumbungan. Dito ay nakakusap ko ang aking sarili. Walang nagaganap na pagpapaliwanag. Dito ay natitimbang ko ang tamis at pait ng nagdaang maghapon. Dito ay nayayakap ko ang ligaya na walang tinik ng pangungutya. Subalit dito rin minsan umiiyak ang pagal kong damdamin. Sa tuwing ipinipikit ko na ang aking mga mata, lahat ay nagiging payapa. Nagiging hungkag ang isipan. At sa tuwing natutulog na ang diwa, ako’y lumulutang sa alapaap ng walang hanggang ligaya - ang pagtatampisaw sa panaginip. Kumukumpas sa nagbunbunying mga ulap ang aking mga kamay nang walang kapaguran. Sumisigaw, humahalakhak at umaawit. Subalit habang unti-unting kumukupas ang kulay ng gabi ay hindi ko napipigilan ang andap ng pangamba - ang bangungot ng katotohanan.

Nagkukulay-dilaw na ang umaga. Nakangiti ang araw sa matagumpay nitong pakikipagbuno sa karimlan na taglay ng mahabang gabi. Hudyat na ito ng muling pagkumpas ng panibagong kapalaran kasabay ng pagkumpas ng natatangi kong mga tinig. Hindi man ito kayang tangayin ng hangin mula sa aking damdamin patungo sa pandinig ng nakararami, titiyakin kong sa bawat pagkumpas ng aking mga kamay ay guguhit ito ng ngiti sa inyong mga labi at magdudulot ng ligaya sa inyong mga damdamin.