Martes, Agosto 20, 2013

DEAR MAGNANAKAW!

Dear magnanakaw,

Alam ko di mo mababasa ito, gusto ko lang malaman ng mga nakakikilala sa akin na nanakawan ako. Bakit ba?

Noong Linggo, August 18, isinabay mo sa lakas ng ulan ang una mong pagkana. Tinangay mo ang dalawa kong sapatos pati yung Marikina made na tsinelas ng kapitbahay. Pero naka-move-on na kaagad ako kinabukasan. Kahit tinangay mo yung dalawa kong sapatos, napasalamat pa rin ako dahil iniwan mo pa yung pantakbo ko saka dalawang tsinelas. Siguro kaya hindi mo iyon kinuha dahil may kalumaan na. Tingin mo hindi mo na mapakikinabangan.

Pero naisip ko pa rin na babalik ka kaya hindi ako natutulog. Inaabangan kita. Pero sabi ni kumander matalino ka daw, hindi ka babalik dahil inaabangan ka. Kaya naman naging kampante ako. Kaso kumana ka na naman kaninang umaga. Sa kasagsagan ulit ng malakas na ulan. Binalikan mo pa yung hindi mo kinuha noong una. Ngayon, wala na akong tsinelas at iisa nalang ang aking sapatos, sira-sira pa.

Namimiss ko na yang pangtakbo kong sapatos, dapat nilabhan ko muna yan para komportable kang maisuot yan. Simula kasi nang nabili ko yan sa ukay-ukay noong 2011 sa halagang 800 pesos hindi ko pa yan nalabhan. Kahit ganyan yan, naka-ilang kilometro na rin yan pero wala pa ring sira. Nakadalawang 21k at nakadalawang Condura Skyway Marathon na 'yan. At apat na beses sa isang linggo ko 'yan itinatakbo tuwing umaga. Luma lang talaga yan tingnan.

Ngayong nasa iyo na ang mga sapatos at tsinelas ko. Sana yung mga kamalasan at mga bad vibes na naranasan ko noong ginagamit ko pa yang mga yan ay mapapasa  sa 'yo. As in yung lahat-lahat. Joke lang yung sinabi ko sa Facebook na ang sumpa ng mga sapatos ko ay nakatitisod madalas ng chicks.

Pero kung sakaling mababasa mo man ito, kung sakali lang, ito talaga ang sasabihin at nais kong iparating sa iyo:

PUTANG INA MO, ALAM KO SA IISANG LUGAR LANG TAYO NAKATIRA, MAGKITA TAYO SA TAPAT NG GATE! ONE-ON-ONE TAYO! MAGSAPAKAN TAYO! HINDOT!

Galit na galit at umuusok ang ilong,
Joey