PAKYU KA! BULUTONG! (REPOST)

Walanghiya ka! Sa tanda kong ito ay nakuha mo pa akong dapuan. Hindi ka nakakatuwa! Hayup ka! Ang dami mong sinirang schedule. Nagawa kong lumiban sa trabaho dahil sa'yo. At pinagkait mo sa akin ang bonding time namin ng mag-ina ko. Hayup ka talaga!

Dapat ay tatakbo ako sa Earth Day Run ng NatGeo. Mahigit isang buwan ko pa namang pinaghandaan ang nasabing kaganapan. Pero ano ang ginawa mo? Inagaw mo sa akin ang makatulong sa lipunan. Pinagkait mo sa akin ang pagkakataong iyon. Gago Ka!

Walang pakundangan mo ring sinira ang aking mukha. Na tangi kong puhunan sa buhay. Papaano nalang ngayong ang mga movie projects ko? Ang TV guestings? Ang sakit mo sa ulo! Tarantado ka!

Hindi ka pa nakontento. Pati likuran at dibdib ko ay hindi mo man lang pinalagpas. Dahil ba sobrang hilig ko sa utong? Kaya mo ako nilagyan sa dibdib ng mahigit sa sampu? Para kapag kailangan ko ng mahihimas ay may hihimasin ako? Pakyu ka!

Gumapang ka pa pababa. Pumunta ka sa may hita. Hindi mo man lang nakuhang lagpasan ang ISLA ASUL. Na nababasa lamang sa tuwing ako ay naliligo. Tumambay ka pa at pinagtripan ang IBONG ADARNA. Sinamantala mo naman. Dahil alam mong malapit ko na itong itapon dahil nagagamit ko na lamang ito kapag ako ay umiihi? Bading ka!

SA LAOT NG PANAGINIP

Isang gabi nanaginip ako.
Naglalakad ako sa dalampasigan.
May nakasalubong akong isang dilag.
Kinausap ko s'ya. Nagkwentuhan kami.
Habang unti-unting nagkaroon ng
ngiti sa kanyang mukha ay unti-unti
namang nahuhulog ang loob ko sa kanya.
Nagtampisaw s'ya sa tubig. Pinagmasdan
ko lamang s'ya. Unti-unti s'yang
lumalayo. Sinundan ko s'ya.

Noong malapit na ako sa kanya ay
namalayan kong may kalaliman na
ang parteng iyon ng karagatan.
Kinausap n'ya muli ako upang
magpaalam. Nagpumilit akong sumama.
Hindi daw n'ya alam ang tungo n'ya.
Sabi ko ayus lang basta sasama ako.

Masaya kaming lumalangoy. Narating
namin ang laot. May paparating na bangka.
Kinawayan n'ya iyon. Huminto ang
bangka at sumakay ang dilag. Bago lumarga
ang bangka may sinabi s'ya sa akin.
LUMANGOY KA NA PABALIK SA DALAMPASIGAN
BILISAN MO LANG AT MAY PAPARATING NA BAGYO.
Lumangoy ako ng lumangoy hanggang sa
nagising ako na humahangos at umiiyak.

PAALAM DREADLOCKS!

090909. Ang petsa kung saan pagkatapos ng isang linggong walang tulugan ay nakompleto ko rin sa wakas ang 75 piraso mong hibla. Hindo ko maipaliwanag ang kaligayahang naramdaman noong mga panahong iyon. Marahil maituturing kitang usang obra. Obra na nagpapahayag ng sariling nararamdaman laban sa kompanyang dating pinapasukan.

Noong una itinuturing lang kitang isang uri ng pagrerebelde at pagtutol sa hindi makatarungang pagtrato ng isang kompanya sa kanilang mga empleyado. Pero hindi nagtagal ay naging libangan kita upang labanan at pansamantalang takasan ang homesick na aking nararamdaman noong mga panahong iyon.

Alam mong hindi ikaw ang unang dreadlocks sa aking buhay. Pero para sakin ikaw ang pinakagusto ko minahal ng labis. Sa paglipas ng panahon ay gamay na natin ang isa't isa. May mga panahong napapabayaan na kita. Pero mayroon din namang pagkakataong alagang-alaga kita. Sinashampuhan kita ng mamahaling shampoo para naman maging kaaya-aya ka sa paningin ng karamihan.

041111. Ang petsa kung saan nagtapos ang kulang-kulang dalawang taon nating pagsasama. Tinanggal kita ng hindi labag sa aking kalooban. Ilang linggo ko rin pinag-iisipan ang tungkol dito. Masakit para sa akin ang ating paghihiwalay. Lahat naman ng bagay sa mundo ay may katapusan. Hindi lang tayo pinalad dahil isa ang samahan natin sa nagtapos.

Pero huwag kang mag-alala mananatili ka sa aking puso at kamalayan. Kahit kailan ay hindi kita makakalimutan, pangako yan. Kaibigan kitang maituturing. Naroon ka at naging saksi kung papaano ako nagtampisaw at nalubog sa putikan. Naroon ka noong ako'y hinagupit ng matinding bagyo. At lalong naroon ka noong muli kong binuo ang mga pangarap na minsan ng gumuho.

Maraming salamat kaibigan!

ANTOK

Sadyang napakahirap labanan ang alok ng antok. Sabi n'ya sasamahan daw n'ya akong lumangoy sa dagat ng mga pangarap. Lilipad daw kami sa ulap ng mga panaginip. Ang tanging sagot ko sa kanya, masaya na ako sa riyalidad na kasalukuyan kong tinatamasa. Pero sadya s'yang mapilit. Kaya ito ako ngayon nag-uumpisang magtampisaw. AKO AY MULING LALANGOY SA DAGAT NG MGA PANGARAP AT LILIPAD SA ULAP NG MGA PANAGINIP.

SINUNGALING SI NANAY!

Eksena sa bahay;

Ako: Nay hindi ka ba natutuwa na sobrang gwapo ng anak mo?
Nanay: Hindi ka kinilabutan sa sinabi mo?

...After 30 minutes;
Ako: Hindi nga Nay ang gwapo talaga ng anak mo no?
Nanay: Alam mo, wala namang ina na hindi pinupuri ang anak. Kaya kahit napipilitan ako, Oo na, GWAPO KA NA!