Martes, Marso 29, 2011

IKAW AT AKO

Ang nais ko lang ay handugan ka ng isang awitin sa aking pagdating. Nasa dyip pa lamang ako ay kinakabisado ko na ang kanta. Nakailang ulit ko rin pinakinggan ang kanta ngunit mahina talaga ang aking memorya. Hanggang sa nakababa nalang ako sa dyip ay hindi ko pa rin ito nakabisado. Bumili muna ako ng pisbol sa kanto para mag-ipon ng lakas ng loob. Alam mong salat ako sa talento sa pag-awit. Pero akin pa rin itong ipinilit.

Sa aking pagbungad natanaw kitang nakaupo sa may malapit sa bintana. Naramdaman mo na ang aking pagdating. Inumpisahan ko ang baybayin ang mga salita sa awiting aking kinabisado. Nagalit ka. Sabi mo tumahimik ako. Baka magalit ang mga kapitbahay natin. Hindi kita pinakinggan sa iyong sinabi. Samakatuwid itinuloy ko pa rin ang pag-awit. Sabi ko

"ikaw at ako pinag-isa.
Tayong dalawa may kanya-kanya.
Sa isat-isa tayo ay sumasandal.
Bawat hangad kayang abutin.
Sa pangaba'y di paalipin.
Basta't ikaw ako tayo magpakailanman.
Kung minsan ay di ko nababanggit, pag-ibig ko'y
di masukat ng anumang lambing."


Sa halip na ikaw ay matuwa sa ganda ng mensahe, nagalit ka pa lalo. Kaya tumigil na ako si aking pag-awit. Pumasok na lang ako sa loob ng bahay na bagsak ang balikat. Hindi mo man lang binigyan ng papuri ang aking inaalay na awitin para sa'yo. Noong nasa higaan na tayo. Nagdrama ako. Sabi ko sa'yo nakakinis ka hindi mo man lang binigyan ng halaga ang aking pag-awit. Pero sagot mo "akala ko nambubulahaw ka lang". Umiyak ako. Sabi ko sa'yo kinabisado ko pa naman yun. Nais ko sanang ulitin ang pag-awit ngunit nakalimutan ko na ang mga linyang nakapaloob sa awiting iyon. Kaya kinuha ko yung ipod. Parehas nating ikinabit sa ating magkabilang tenga ang headset.

Kahit sintunado ay sinabayan ko ang pagkanta. Hindi ko namalayan dumadaloy na ang mga luha mula sa aking mga mata. Nagkatitigan tayo. Pinunasan mo ng iyong mga kamay ang aking mga luha habang patuloy akong humikbi. Hinalikan mo ako sa pisngi. Nangako ako sa'yo na tuwing dadating ako kakantahan kita. Ayun napako na naman ang aking pangako. Nandito pa ako sa opisina at tinatapos ang trabaho. Pero wag ka mag-alaala kahit tulog ka na sa pagdating ko. Aawitan pa rin kita. Sa pagkakataong ito kabisado ko na. Pinagpraktisan ko ito mula pa kaninang umaga.

ANG INIT NG KATAWAN AY HINDI NADADAAN SA LIGO LAMANG

Hindi ko alam kung ang gawaing ito ay makatulong sa panukalang RH Bill. Kinasanayan ko na kasi simula pa noong ako ay nasa kolehiyo palamang ang tumakbo tuwing umaga. Isang pamamaraan ko ito upang matanggal ang alibadbad sa aking isipan. At para na rin maalagaan ang kalusugan. Isa ang pagtakbo sa pinakamabisang paraan upang maiwasan ang malulubhang sakit. Kaya naman hanggang sa kasalukuyan ay napanatili ko ito. Lalong lalo na at patok na patok ngayon ang mga "fun runs".

Sa dami ng nahuhumaling dito ay biglang umiinit ngayon na libangan ang fun run. Halos linggo-linggo ay mayroong ganitong nagaganap. Kasing init ito ng panukalang RH bill na naisipan kong gawan ng tagline "BETTER LOTION THAN POPULATION EXPLOTION" na kasalukuyang pinag-uusapan sa kongreso at senado. At dahil bobo ako. Hindi ko tatalakayin ang tungkol dito masyadong sensitibo ito. Marami ang nagtataasang kilay kapay ito ay pinag-uusapan.

Kamakailan lang, aking napagtanto na ang pagtakbo ay maaring makatulong upang hindi na tataas pa ang populasyon ng ating bansa. Hindi natin maiiwasan na tumataas ang libido natin sa katawan. Kaya kadalasan sa mag-asawa, si misis ang napagbabalingan ni mister. Kaya ayun may panibagong bunso na naman. At sa mga binata naman si Marian Palad ang libangan. Pupunta sa banyo at magtikol. Madalas sa kumot na nga lang. Papatay na naman ng walang kamalay-malay na bata na maaring maging presidente balang araw.

Minsan ang init ng katawan ay hindi nadadaan sa ligo lamang. Kailangan mo itong ilabas. At total mapapagod ka rin lang naman kung sisiping ka kay misis na maaring ang kahahantungan ay ang panibagong bunso nga. O ang magtikol na tila pupulikatin ka para lang ilabas yang init sa katawan mo. Bakit hindi nalang subukang tumakbo sa tuwing nakakaramdam ka nito. Pagpapawisan ka rin lang kaya tumakbo ka na lang.

Huwebes, Marso 24, 2011

ARTE NYO! OGAG!

Ang pamagat at laman nito ay sarili kong bersyon sa narinig ko sa Top 10 ng The Morning Rush ni Chico Garcia and Delamar.

Sa araw-araw na ginawa ng Panginoon, dalawa hanggang apat na beses akong sumasakay ng pampasaherong dyip. At sa araw-araw na laman ako ng pampublikong sasakyan na ito ibat ibang klase ng tao. Ibat ibang pangyayari. Ibat ibang istorya. Ibat-ibang tsuper. Pero may isang kumon na salita akong sinasabi, ARTE MO/NYO!OGAG! Ito ang ilan sa mga tumatak na tagpo:

1. MAPANGMATANG ALE - Papasakay lamang ako nakita mo agad ako, sinundan mo ako ng tingin hanggang sa makaupo ako. Tinignan mo ako mula ulo hanggang paa at di ka pa nakontento bumalik pa ang tingin mo pataas hanggang sa magkatitigan tayo. Mukha akong gusgusin sa iyong paningin. Mukhang mandurukot. Tinaasan mo ako ng kilay sabay tago ng telepono mong Blackberry sa dala mong bag at isinukbit mo ito sa iyong balikat hudyat na nagdududa ka sa'kin. Sa puntong ito tinanong kita, bakit mam? Kamukha ko ba yung nandukot sa'yo? kung makatingin ka kulang na lang ipagsigawan mong mandurukot ako. ARTE MO! OGAG!

2. KONYONG ESTUDYANTENG BABAE - Malaporselana ang iyong kutis halatang laking aircon. Pagkasakay mo palang kilatis na agad kita. Mayaman ang iyong angkan at mukhang may respeto ka sa bawat tao sa dyip. Pero nung nagbayad ka ito ang iyong sibnabi "Mamang driver here is may bayad estujante po". Oo "j" talaga pagkabigkas mo. At di ka pa nakontento nung bumaba ka ang sabi mo pa "mamang driver para po jan sa corner". ARTE MO! OGAG! Oo nga't bata ka palang salitang Ingles na ang tinuturo sa'yo ng magulang mo dahil mayaman nga ang angkan n'yo pero hindi ba itinuro sa'yo ang kahalagahan ng salitang sariling atin? Oo nga't madalas Ingles ang gamit n'yong salita ng iyong mga kabarkada tuwing kayo ay nagkikita. Pero mahalaga pa rin ang pagsasalita ng tuwid na tagalog lalo kapag ikaw ay nasa pampublikong lugar.

3. TATLONG CALL CENTER GIRLS - di naman maikakaila na mga callgirls kayo dahil sa ang laki ng logo na nakalagay dyan sa id lace n'yo. Pero ang mag-usap kayo gamit ang salitang Ingles sa pampublikong dyip ay hindi kaayaaya. Oo na, magaling na kayo pero nakalimutan nyo po yata ang sinabi ng mga matatanda na "kung saan kayo magaling, gamitin ito sa magandang bagay na makakatulong at hindi magpahamak ng kapwa". Ingles nga kayo ng ingles pero ang pinaguusapan n'yo lang naman ay puro tsismis tungkol sa mga kaopisina n'yo. Hindi batayan ng pagiging matalino ang husay sa ingles dahil marami sa atin ang hindi nakapagaral pero maalam sa salitang banyaga. Maaring isa itong ugali nating mga pilipino na gusto ng ibang lahi madali tayong kausapin dahil sa kaalaman natin sa madaming lingwahe. Pero kung gusto n'yo lang ipaglandakan na nasa call sinner kayo nagtatrabaho, ANG ARTE N'YO! OGAG!

4. ATE NA BAGONG TUWID ANG BUHOK - Pagkasakay ko pansin ko agad yung tuwid mong buhok ate, tinignan kita at napansin mo akong tumingin sa'yo. Pagkatapos noon wala ka ng ibang ginawa kundi hawiin ng hawiin yang buhok mo. Sa ginagawa mo halos lahat ng taong nasa dyip ay napansin ka na. Yung ilang babae pa nga nagtaasan na ang kilay dahil sa ginagawa mong pagyayabang lang naman sa tuwid na tuwid mong buhok. Nung bumaba yung katabi ko lumipat ka ng upuan at tumabi sa'kin. Hindi ko alam kung nanadya ka dahil sa pagkakaiba ng buhok natin. Sa lakas ng hangin at kabilisan ng takbo ng dyip hinahampas hampas na ng buhok mo yung mukha ko. Sa una di ko pinansin pero makailang beses nangyari ang ganung tagpo. Hinahawi mo pa lalo yang buhok mo para matamaan talaga ako. Pumalag ako. Sabi ko sa'yo ARTE MO! OGAG! Ikaw kaya hampas-hampasin ng dreadlocks ko? Natakot ka yata at ayon itinali mo na ang iyong buhok.

5. ATE NA NAKA MINISKIRT NA TILA PAMALO NG DALAG ANG HITA - Ate naman may salamin naman siguro sa bahay n'yo. Hindi ko naman sinasabing nakakasama sa pagkatao mo ang pagsuot ng mini skirt ate. Hindi ako nangingialam doon. Ang akin lang naman, kung gusto mong matatakpan yang malapamalo ng dalag mong hita hanggang tuhod ay huwag na huwag ka ng magmimini skirt. Pakiusap lang. Hindi yung hilahin mo ng hilahin yang suot mo na tila gusto mo yatang umabot pa yan hanggang tuhod mo. Hindi ko alam kung nahihiya o naiinis ka sa'kin dahil napatitig ako sa hita mo. Nahihiya dahil nakikita ko yung anino ba yan o sadyang maitim lang yan kasuluksulukan mo dyan. Naiinis ka dahil nakita ko ang tinatago mo. ARTE MO! OGAG!

6. MANONG MANDURUKOT - Ang aura manong ramdam ko na, pagkapasok ko pa lang ng dyip. Ikaw yun, may gagawin kang hindi maganda. Hindi naman sa nanghuhusga ako. Medyo namumukhaan lang kasi kita e. Galit pa yung titig mo sa'kin nung sinulyapan kita. Marahil nakasabay mo na rin ako minsan? O naghihinala ka rin sa'kin? Na isa ako sa mga katulad mo. May kompetisyon ba? O di kaya tingin mo sa'kin mukha akong pumapalag. Manong nagmamasid lang ako, kung sa'kin mo gagawin natural papalag ako. Pero sa iba mo gagawin manunuod lang ako. Pero nakita mo akong nakatingin sa ginagawa mo nag-aalangan ka. ARTE MO! OGAG! Pinapanuod lang kita kung papaano mo gagawing dukutan yung estudyanteng taga San Beda Alabang. Hindi mo na itinuloy ang masamang balakin dahil nga nakatingin lang ako. Bago ako bumaba ng dyip binulungan kita "Manong ang hina mo". Nagpantig siguro ang tenga n'yo sa narinig galing sa'kin. Wala kang imik. Tinitigan mo lang ako ng masama. Pero kung kailan nakababa na ako saka mo ako tinuturo. Akala mo siguro natatakot ako. Binalikan ko yung dyip na hindi pa tumakbo. Hinamon kita na bumaba ka pero hindi mo ginawa. DUWAG MO! OGAG!

7. MANONG TSUPER - Alam ko naman po na naghahanap-buhay ka. Sana alam mo rin na naghahanap buhay kami. Ang siste kasi gusto mo lang kumita, bawat kanto hinihintuan mo. Pati yung mga naliligo pa sa mga bahay nila ay balak mo pa yatang hintayin. Ayus lang naman sa'kin dahil kaya ko naman na magtimpi sa mga katulad mo iniintindi ko kayo. Dahil sa marami yata kayong pamilyang binubuhay. Naiintindihan ko manong. Pero bakit ang mga pasakay lang na pasahero ang inaasikaso mo. Bakit yung mga pababa kahit nakailang para na ay tila wala kang naririnig. At kung sumigaw na sa galit sasabihin n'yo lang bawal magbaba dyan. ARTE MO! OGAG! Tangina ka! Yung mga kantong pinaghihintayan mo ng pasahero alam mong bawal magbaba at magsakay pero halos abutin ka ng 30 minutos sa paghintay ng pasahero. Hindi ba sumagi man lang sa isip mo na bawal doon magsakay at magbaba? O sadyang ganid ka lang? Tapos nung napuno na yung dyip mo dumaan ka pa ng gasolinahan para magpakarga. Tangina ka pala alam mong babyahe ka bakit di mo pinakargahan muna yang sasakyan mo. Ay pasensya na! Nagalit ako hindi ko naiisip baka hindi pinakargahan ng nirelyibuhan mo yang dyip na minamaneho mo. At naubos rin ang gasolina sa kakahintay mo ng pasahero. Gago ka kasi!


Mababaw lang kung maituturing ang mga bagay na ito. Maraming bagay akong dapat inaasikaso at pinagtutunan ng pansin. Pero karamihan sa'tin ay naranasan rin itong mga naranasan kong ito. Pero bakit nga ba may ganito pa sa huli? ANG ARTE MO JOEY! OGAG KA!

Miyerkules, Marso 23, 2011

ANG TAKBO NG PUSO (baduy mali-mali naman)

Ang pagtakbo ay mahahalintulad sa tuwing ikaw ay nagmamahal. Nakakaramdam ka ng pananabik sa umpisa. Napakasarap, sobrang sarap sa pakiramdam. Lahat ng nangyayari ay may MAGIC. Ngunit sa kalaunan makakaramdam ka na ng pagkahapo at sakit. Papasok sa isipan mo na dapat ka nalang tumigil at sumuko. Pero kung ang nasabing pagod at sakit ay iindahin, walang mangyayari. Maari ka namang magpahinga sandali hihinga ng malalim. Pagkatapos, magmahal ka muli. Siguradong sa pagkakataong ito masisiyahan ka na naman. May magic na uli. Yung pagod at sakit na naramdaman mo sa umpisa ay nalagpasan mo na. Tiyak hindi mo na iindahin ang mga iyon. Sasabihin mo nalang sa iyong sarili "napakasarap magmahal di na ako titigil pa".

Miyerkules, Marso 16, 2011

MANIBELA

Pangarap ko dati na maging isang sasakyan na panglupa na lamang dahil walang damdamin, hindi nasasaktan kahit ibangga sa kung saan-saan. Dinadala na lamang sa talyer upang ipaayos sa tuwing nasisira. Kahit sino pwedeng gumamit basta may lisensya. Pwede rin sumakay ang kahit na sino basta may pamasahe. Titigil kung inaapakan ang preno. Maaring bilisan maaari ring bagalan. At kung ito naman ay nabahiran ng dumi dadalhin mo lamang ito sa car wash upang linisin.

Pero ang tanong ko, "kung ako ba ay magiging sasakyan at ikaw ang may hawak at magmamaneho ng manibela nito ibabangga mo ba ako sa pader ng kabiguan?"

Sabado, Marso 12, 2011

TANG NA JUICE

Akda ni Carol Javier

Nakakabaliw,
Nakakaaliw,
Magliwaliw,
At maging agiw.
Sa buhay,
Sa bahay,
Tumatambay,
Nakakaumay.
Tamad,
Lumalapad,
Alibadbad,
May sayad.
Kahapon,
Itapon,
Ikahon,
Ibaon.
Lumaban
Kapalaran,
Buksan